فیلم «خوک» (۱۳۹۶) به نویسندگی و کارگردانی مانی حقیقی و بازی محمد حسن معجونی، پریناز ایزدیار، لیلا حاتمی، علی مصفا و سیامک انصاری که ۱۰۸ دقیقه به طول می انجامد د
سرگشتگیِ نشانه هایِ اعصاب خُرد کن!
عبارات مهم : ایران
فیلم «خوک» (۱۳۹۶) به نویسندگی و کارگردانی مانی حقیقی و بازی محمد حسن معجونی، پریناز ایزدیار، لیلا حاتمی، علی مصفا و سیامک انصاری که ۱۰۸ دقیقه به طول می انجامد در سینماهای کشور عزیزمان ایران اکران شده است هست.
سرگشتگیِ نشانه‌هایِ اعصاب‌خُرد کن!
سرگشتگی نشانه ها
«محتوای نامه مهم نیست و آنچه مطرح است به تاخیر افتادن خوانش نامه در بعد معنای آن است.»؛ این جمله ای است که «ژاک دریدا»، نظریه پرداز پساساختارگرا، در رابطه با نظریه «ژاک لاکان»، روانکاو فرانسوی، راجع به داستان «نامه ربوده شده» به نویسندگی «ادگار آلن پو» مطرح کرده هست. در فیلم مانی حقیقی نیز به هیچ عنوان محتوا مهم نیست. همه چیز به تاخیر می افتد. به هیچ عنوان نباید به دنبال معنای خاصی باشید.
تنها چیزی که در فیلم های حقیقی مهم هست، بازیگوشی و سرگشتگی نشانه هاست. حقیقی حالا به نزدیک ۵۰ سالگی رسیده و تاکنون ۱۰ فیلم را کارگردانی کرده هست. او به سوی سینمایی می رود که هیچ گذشته ای در کشور عزیزمان ایران ندارد و به شدت از مناسبات طبقه بالای جامعه کشور عزیزمان ایران می آید.
فیلم «خوک» (۱۳۹۶) به نویسندگی و کارگردانی مانی حقیقی و بازی محمد حسن معجونی، پریناز ایزدیار، لیلا حاتمی، علی مصفا و سیامک انصاری که ۱۰۸ دقیقه به طول می انجامد د
طبقه ای که از نظر اقتصادی تامین است و به دنبال سرگرمی های متفاوت می گردد. در این نوع از سینما که نمونه های بسیار خوب آن را می توانید در سینمای ایتالیا پیدا کنید با نشانه هایی روبه رو می شویم که از «گم گشتگی»، «پوچی»، «از خود بیگانگی»، «تنهایی»، «خستگی» و «هرج و مرج» خبر می دهد. به عنوان نمونه می توانید به فیلم های «زندگی شیرین» (۱۹۶۰) و «هشت و نیم» (۱۹۶۳) به کارگردانی «فدریکو فلینی»، «آگراندیسمان» (۱۹۶۶) به کارگردانی «میکل آنجلو آنتونیونی» و «زیبایی بزرگ» (۲۰۱۳) به کارگردانی «پائولو سورنتینو» نگاهی بیندازید.
همه نشانه های کلیدی این فیلم ها، چه از نظر «فرم» و چه «محتوا» را در فیلم «خوک» مشاهده می کنید. حقیقی از طبقه بالای جامعه می آید و دغدغه های متفاوتی با اغلب فیلم سازهای ایرانی دارد. او مانند سه کارگردان ایتالیایی که به آن ها اشاره شد از «رئالیسم» (واقع گرایی) فاصله می گیرد و تلاش می کند فضایی پر از هذیان گویی انسان های گم گشته را نمایش بدهد. ولی پرسش اساسی این که آیا مانی حقیقی موفق شده است است؟ به نظر می آید که فیلم او توجه جشنواره های خاصی مانند «برلین» را جذب کرده است ولی در سینمای کشور عزیزمان ایران با پرسشها مختلفی روبه رو خواهد
شد. حقیقی در فیلم «اژدها وارد می شود» (۱۳۹۳) فضایی روشن فکرانه را برگزیده بود. داستان او بر اساس اشاره های کلیدی به ادبیات هنری و اتفاقات تاریخی کشور عزیزمان ایران پیش می رفت ولی او در فیلم «خوک» راه «۵۰ کیلو آلبالو»، فیلم کمدی گذشته اش را پی گرفته هست. نوعی «کمدی سیاه» که مدام از نشانه ای به نشانه ای دیگر پرش می زند، حوصله پرداخت درست و حسابی داستان را ندارد و «هرج و مرج» گراست. جالب است که «سرگشتگی نشانه ها» اسم کتابی از مقالات متفکران گوناگون که مانی حقیقی آن را گزینش و چاپ کرده هست. شاید نماد سینمای او همین «سرگشتگی نشانه ها» باشد.
سرگشتگیِ نشانه‌هایِ اعصاب‌خُرد کن!
معناهای اعصاب خردکن!
مانی حقیقی، خیلی دوست دارد به عناصری واقعی در فیلم هایش اشاره کند. به عنوان نمونه در فیلم «خوک» گفته می شود که ابراهیم حاتمی کیا، مانی حقیقی و حمید نعمت الله به دست یک قاتل سریالی کشته شده است اند. قاتلی که کارگردان های سینما را می کشد. شخصیت مهم فیلم «حسن» (محمد حسن معجونی) نیز یک کارگردان سینماست که با مسئله مجوز روبه رو شده است هست. او به شدت ناراحت است که آیا به دست قاتل کشته نشده هست. خیلی راحت می توانید حدس بزنید که شاید حقیقی تلاش می کند به کارگردان های واقعی سینمای کشور عزیزمان ایران در قالب شخصیت «حسن» اشاره کند ولی امکان دارد در نهایت به این نتیجه برسید که معنا در فیلم او مهم نیست. به هر حال، آن قدر معناهای مبهم در فیلم وجود دارد که مدام درک آن ها جهت مخاطب به «تاخیر» می افتد.
فیلم «خوک» (۱۳۹۶) به نویسندگی و کارگردانی مانی حقیقی و بازی محمد حسن معجونی، پریناز ایزدیار، لیلا حاتمی، علی مصفا و سیامک انصاری که ۱۰۸ دقیقه به طول می انجامد د
کارگردان «خوک» در «فرم» (شکل) فیلم خود هم بازیگوشی می کند. شخصیت «حسن» به وسیله مامورهای بدون عنوانی بازداشت می شود. او در توهم خود در زندان تبدیل به یک خواننده راک می شود. کنسرتی را هم اجرا می کند. از سوی دیگر، مانی حقیقی مدام تاکید می کند که «حسن» همان «سوسک» داستان «مسخ» به نویسندگی «فرانتس کافکا» که تامل برانگیز هست. در داستان «مسخ» با شخصیتی مواجه هستیم که یک روز صبح تبدیل به سوسک شده است است.
شخصیت «حسن»، کارگردان سینمای فیلم «خوک» هم شبی وارد یک مهمانی می شود، او روی سرش شاخک های سوسک چسبانده هست. با تمام این تفاسیر، به نظر می آید همه این نشانه ها گمراه کننده هست. حتی ممکن است جست وجوی معناهای فیلم اعصاب خردکن هم باشد. با تمام این صحبت ها، فیلم های حقیقی ار نظر رنگ، تصویر و طراحی صحنه هر لحظه پر و پیمان بوده است.
سرگشتگیِ نشانه‌هایِ اعصاب‌خُرد کن!
ابتکار
واژه های کلیدی: ایران | ایرانی | داستان | سینمای | سینمایی | کارگردان | کارگردانی | مانی حقیقی | کارگردان فیلم | کارگردان سینما
دانلود فایل ها
توجه: ممکن است تمام لینک های دانلود به دستور مقام قضایی حذف شده باشد...
